Helen Parkhurst koos voor een aanpak van een minimum aan lesgeven en een maximum aan zelfstudie. Zij overlegde met de leerlingen over wat hun ‘eigen’ verantwoordelijkheid zou kunnen zijn, en welke de rol van de leraar. De kinderen beloofden dat zij aan hun taak zouden werken en die op tijd af zouden hebben. Later werden deze ideeën toegepast in de State High School in Dalton om de efficiency van het onderwijs te verhogen. Naar deze plaats is het Daltononderwijs genoemd. Helen Parkhurst legde haar gedachtegoed vast in het boek: “Education on the Dalton Plan” (1922).

De Nederlandse Daltonidentiteit was altijd gebaseerd op 3 principes, namelijk ‘Vrijheid in gebondenheid’, ‘Samenwerken’ en ‘Zelfstandigheid’. Onderwijs is echter constant in ontwikkeling. De veranderingen op het gebied van de ontwikkelingspsychologie en veranderende didactische en maatschappelijke inzichten, hebben in 2012 geleid tot een kritische bezinning op de 3 Daltonprincipes. Hieruit zijn vijf kernwaarden ontwikkeld: ‘Zelfstandigheid’, ‘Vrijheid en verantwoordelijkheid’, ‘Samenwerking’, ‘Effectiviteit’ en ‘Reflectie’.

Bij alle Daltonkernwaarden zit een opbouw door de gehele schoolloopbaan heen. De ontwikkeling daarvan verloopt heel geleidelijk. Alles begint spelenderwijs bij de kleuters en van de kinderen in de bovenbouw wordt een grote mate van zelfstandigheid en samenwerking verwacht. Meer informatie over het Daltononderwijs is te vinden op de site van de Nederlandse Dalton Vereniging: www.dalton.nl

Voor een volledig beeld van hoe wij het Daltononderwijs op onze school vormgeven, kunt u hieronder ons Dalton Handboek downloaden.

Link naar het Daltonhandboek, klik op de knop hier onder